Το πόσιμο νερό, το γλυκό νερό που πίνουμε ή μπορούμε να ποτίζουμε φυτά εξακολουθεί να είναι ένας από τους φυσικούς πόρους που απειλούνται περισσότερο από ...εξαφάνιση.
Ας προσπαθήσουμε, ΚΑΘΕ μέρα..., όχι μόνο να ξοδέψουμε το δυνατόν λιγότερο από αυτό το φυσικό στοιχείο που ήταν η βάση ανάπτυξης της ζωής στον πλανήτη και είναι όρος ύπαρξής της, αλλά ΚΥΡΙΩΣ να βρούμε τρόπους να μειώσουμε την κατανάλωσή του.
Και υπάρχουν τέτοιοι τρόποι! Χωρίς να στερηθούμε κάτι ιδιαίτερο.
Τη σπατάλη νερού πρέπει να περιορίσουμε!
Εφαρμόζοντας καταρχή τη διπλή χρήση του: Από το νεροχύτη με ένα κουβά, από το μπάνιο, το ντούς με δυό λεκάνες, μπορούμε να ποτίζουμε τα λουλούδια μας. Το κάνουν ευρέως στην Αυστραλία.
Γιατί όχι κι εμείς;;;
Αυτά σε ατομικό επίπεδο, στο επίπεδο του πολίτη... Καθόλου αμελητέου βέβαια αλλά όχι και μόνου...
Υπάρχει από την άλλη μεριά το δημόσιο επίπεδο. Με τα υδροβόρες καλλιέργειες και κυρίως με την σπάταλη άρδευση, με τα γνωστα "κανόνια" αντί της στάγδην, της υπόγειας, άρδευσης που εξοικονομεί έως και 80% τού νερού για το ίδιο παραγωγικό αποτέλεσμα.
Εκεί όμως χρειάζεται η «περίφημη» βούληση των κυβερνήσεων, που προαπαιτεί πολιτική εντιμότητα, είδος εν ανεπαρκεία για πολλά-πολλά χρόνια στη χώρα μας...
Πριν από 5 χρόνια
